دانیل کانمن برنده جایزه نوبل امروز درگذشت. کار او که روانشناسی را از طریق تئوری چشم انداز وارد علم اقتصاد می کند، پیشرفت بزرگی بوده است. از آگهی ترحیم نیویورک تایمز:
پروفسور کانمن از اشاره و توضیح آنچه که او «پیچیدگی‌های مغز» می‌خواند، بسیار خوشحال شد. رفتارگرایان معتقدند مهم‌ترین آنها زیان‌گریزی است: مثلاً چرا ضرر 100 دلاری تقریباً دو برابر بیشتر از به دست آوردن 100 دلار ضرر دارد؟
در میان پیامدهای بی‌شمار آن، نظریه ضرر گریزی نشان می‌دهد که بررسی مکرر سبد سهام خود احمقانه است، زیرا غلبه درد تجربه شده در بازار سهام به احتمال زیاد منجر به احتیاط بیش از حد و احتمالاً خودباختگی خواهد شد.
از دست دادن بیزاری همچنین توضیح می دهد که چرا گلف بازان در هنگام حرکت در یک سوراخ مشخص بهتر از یک پرنده سکته مغزی عملکرد بهتری دارند. آنها بیشتر تلاش می‌کنند تا در یک ضرب‌تنگ همتراز باشند، زیرا به شدت می‌خواهند از یک بوگی یا از دست دادن سکته جلوگیری کنند.
برای معرفی خوب سهم کانمن، می توان کتاب تفکر، سریع و آهسته را مطالعه کرد. از نظر فنی تر، نظریه چشم انداز به حل برخی از پارادوکس های کلیدی در نظریه مطلوبیت مورد انتظار کمک کرد. از سایت جایزه نوبل:
انحراف از تئوریهای سودمندی مورد انتظار فون نویمان-مورگنسترن-سوج در مورد تصمیمات در شرایط عدم قطعیت برای اولین بار توسط موریس آلیس برنده اقتصاد در سال 1988 (1953a)، که به اصطلاح پارادوکس آلیس را ایجاد کرد (همچنین به الزبرگ، 1961 مراجعه کنید، اشاره کرد. پارادوکس). به عنوان مثال، بسیاری از افراد سود مشخصی از 3000 دلار را به قرعه کشی که 4000 دلار با احتمال 80٪ و 0 را در غیر این صورت ترجیح می دهند. با این حال، برخی از همین افراد نیز برنده شدن 4000 دلار با احتمال 20 درصد را به برنده شدن 3000 دلار با احتمال 25 درصد ترجیح می دهند، حتی اگر احتمال سود با همان عامل، 0.25، در هر دو گزینه کاهش یابد (از 80٪ به 20٪ و از 100٪ تا 25٪. چنین ترجیحاتی، به اصطلاح بدیهیات جایگزینی نظریه مطلوبیت مورد انتظار را نقض می کند.
یکی از یافته‌های قابل توجه این است که مردم اغلب نسبت به روشی که یک نتیجه با برخی از سطوح مرجع غیر ثابت (مانند وضعیت موجود) متفاوت است، بسیار بیشتر از نتایج اندازه‌گیری شده به صورت مطلق حساس هستند. این تمرکز بر تغییرات به جای سطوح ممکن است با قوانین روانی-فیزیکی تثبیت شده شناخت مرتبط باشد، به موجب آن انسان ها نسبت به تغییرات حساس تر هستند تا سطوح شرایط بیرونی، مانند دما یا نور.
علاوه بر این، به نظر می‌رسد که افراد نسبت به سطح مرجع خود، بیش از آنکه جذب سودهای هم‌اندازه شوند، نسبت به زیان‌ها متضرر می‌شوند.
و برخی از ریاضیات پشت نظریه چشم انداز:
تفاوت های کلیدی بین مطلوبیت مورد انتظار و نظریه چشم انداز: (1) مطلوبیت مورد انتظار به سطوح اهمیت می دهد در حالی که نظریه چشم انداز تغییرات را در برابر وضعیت موجود ارزیابی می کند. [i.e., w vs. Δw]، (ii) تئوری چشم انداز به تابع مطلوبیت و ترجیحات ریسک برای سود نسبت به زیان اجازه می دهد. [i.e., u(w) vs. v(w)] ]و (iii) نظریه مطلوبیت مورد انتظار احتمالات را همانطور که داده شده است در نظر می گیرد در حالی که نظریه چشم انداز از وزن تصمیم استفاده می کند که چگونگی درک افراد از این احتمالات را توضیح می دهد. [i.e., p vs. π(p)].
در حالی که نظریه چشم‌انداز احتمالاً فرآیندهای تصمیم‌گیری در دنیای واقعی را دقیق‌تر از نظریه مطلوبیت مورد انتظار نشان می‌دهد، برخی از انتقادات به نظریه چشم‌انداز این است که (i) با بازی‌های مکرر، افراد اغلب به چارچوب مطلوبیت مورد انتظار نزدیک‌تر می‌شوند و (ii) برای محققان، شناسایی یک ارزش «وضعیت موجود» برای هر فرد اغلب در عمل چالش برانگیز است.
با این وجود، جایزه نوبل بسیار شایسته بود و مشارکت های علمی کانمن (و همکارش آموس تورسکی) برای آیندگان زنده خواهد ماند.