ترجیحات بیمار باید مهمترین بخش تصمیم گیری مراقبت های بهداشتی باشد. با این حال، اشخاص ثالث اغلب برای بیماران تصمیم می گیرند. پزشکان به دلیل اطلاعات نامتقارن برای بیماران تصمیم می گیرند (یعنی پزشکان متخصص هستند، بیماران معمولاً چنین نیستند). پرداخت‌کنندگان برای بیماران تصمیم می‌گیرند، زیرا – در اکثر کشورهای توسعه‌یافته – پرداخت شخص ثالث بیشتر هزینه را پوشش می‌دهد. علاوه بر این، در برخی موارد، مراقبان نیز ممکن است تصمیم بگیرند. بنابراین، در حالی که در بیشتر بازارها، مصرف کننده تصمیم و خرید را بر اساس ترجیحات خود می گیرد، در مراقبت های بهداشتی ترجیحات بیمار همیشه در فرآیند تصمیم گیری مرکزی نیست.
ابتکار IMI PREFER با هدف ارائه راهنمایی در مورد اینکه چگونه ترجیحات بیمار می تواند در تصمیم گیری گنجانده شود. گزارش تقریباً 300 صفحه‌ای آن‌ها توصیه‌های مختلفی برای ترکیب ترجیحات بیمار دارد. در اینجا چند نکته کلیدی آورده شده است:
چه زمانی ترجیحات بیمار را در نظر بگیریم؟
آیا مواردی وجود دارد که ترجیحات بیمار کمتر مفید باشد؟
بله، اگر نقاط پایانی مربوطه، معاوضه ها به خوبی شناخته شده باشند و ابهامات کمی وجود داشته باشد، ارزش انجام یک نظرسنجی ترجیحات بیمار می تواند کمتر باشد.
برای انجام مطالعه ترجیحی بیمار چه مراحلی لازم است؟
رویکرد PREFER برگرفته از Overbeeke و همکاران است. 2019 و مراحل / مراحل را همانطور که در زیر نشان داده شده است شرح می دهد.
کاوش ترجیحی چیست و چه روش‌شناسی برای انجام آن وجود دارد؟
کاوش عمیق دیدگاه بیمار در مورد بیماری، درمان، و
اهمیت نتایج یا ویژگی ها اغلب با استفاده از روش های کیفی انجام می شود. این روش های کیفی اغلب برای مراحل اولیه چرخه عمر محصولات پزشکی مناسب هستند. روش های مربوطه عبارتند از:
چگونه می توانم این ترجیحات را کمیت کنم؟
روش PREFER انواع مختلفی از روش ها را از سوخای و همکاران فهرست می کند. (2019). ماتریس عملکرد برای ارزیابی این روش های استخراج کمی از Whatello و همکاران، 2020 اقتباس شده است.
اطلاعات بسیار عالی تری در گزارش توصیه ها وجود دارد اینجا.