گلوکوم یک بیماری چشمی است که به خصوص در افراد مسن نسبتا شایع است. به طور کلی در نتیجه افزایش فشار در چشم ایجاد می شود زیرا امکان تخلیه مناسب مایع وجود ندارد. در نتیجه افزایش فشار، به عصب بینایی آسیب وارد می شود. این عصب است که مسئول انتقال تصویری است که چشم شما به مغز می بیند.
هنگامی که عصب بینایی آسیب می بیند، ابتدا لبه های بینایی شما – بینایی محیطی – تحت تأثیر قرار می گیرد. به گفته کارشناسان R Woodfall به همین دلیل است. معمولاً اولین علائم این بیماری بدون توجه باقی می‌ماند و اغلب تنها زمانی که برای معاینه معمول چشم می‌روید مشخص می‌شود.
علائم گلوکوم
متأسفانه علائم و نشانه های اولیه گلوکوم می تواند بسیار ظریف باشد. این بدان معناست که برای کسی بسیار آسان است که آنها را نادیده بگیرد و باور کند که آنها چیز دیگری مانند علائم خستگی یا آلرژی هستند.
مواردی که باید به آنها توجه کرد عبارتند از دید ابری یا تاری اگر یک چشمتان بسته باشد، این امر به ویژه مهم است، و اگر در حال مطالعه هستید، رانندگی می کنید یا تحرک شما بیشتر مشکل ساز می شود، این اتفاق می افتد.
علاوه بر ابری یا تاری دید، افراد باید از سایر علائم کمتر شناخته شده مانند اختلالات بینایی ناگهانیبه خصوص در شرایط کم نور و یا ظهور هاله در اطراف نورها.
چشم درد، سرخی، و پارگی بیش از حد همچنین می تواند نشانه های گلوکوم باشد، به خصوص اگر این علائم با گذشت زمان ادامه یابند یا بدتر شوند.
علاوه بر این، قابل توجه است از دست دادن دید محیطی (جانبی). می تواند یک نشانه اولیه حیاتی از گلوکوم باشد که اغلب تا زمانی که کاملاً قابل توجه شود نادیده گرفته می شود. معاینات منظم چشم می تواند به تشخیص زودهنگام این علائم کمک کند و امکان مداخله به موقع برای جلوگیری از اختلال بینایی بیشتر را فراهم می کند.
تشخیص
اگر هر یک از این علائم یا نشانه‌ها را تجربه کردید، مهم است که با چشم‌پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا بتواند معاینه کامل چشم را انجام دهد تا ببیند چه اتفاقی دارد می‌افتد. تشخیص زودهنگام در مورد گلوکوم حیاتی است، زیرا می تواند به کنترل وضعیت کمک کند.
با افزایش سن، خطر ابتلا به گلوکوم بیشتر می شود. این وضعیتی است که در افراد زیر 40 سال بسیار کمتر دیده می شود.
گلوکوم همچنین در بین افراد آفریقایی-کارائیب تبار و در مواردی که سابقه خانوادگی گلوکوم وجود دارد، شایع تر است. اگر دیابت، کوتاه‌بینی یا بلند‌بینی یا سابقه فشار خون بالا دارید، بیشتر در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستید. برخی از داروها نیز می توانند خطر ابتلا به گلوکوم را افزایش دهند.
آزمایش‌های زیر آزمایش‌هایی هستند که می‌توانند به نشان دادن علائم گلوکوم کمک کنند، همه آنها به عنوان بخشی از یک آزمایش معمول چشم انجام می‌شوند:
- تست میدان دیداری– این تست دید محیطی شما را بررسی می کند
- تست فشار چشم– این تست فشار داخل چشم را بررسی می کند
- ارزیابی عصب بینایی– این آزمایش به پشت چشم نگاه می کند تا سلامت عصب بینایی شما را بررسی کند. در صورت ابتلا به گلوکوم، این قسمت از چشم متفاوت به نظر می رسد.
اگر چشم‌پزشک شما در حین انجام هر یک از این آزمایش‌ها علائم گلوکوم را تشخیص دهد، شما را به یک بیمارستان محلی ارجاع می‌دهد تا توسط چشم‌پزشک ویزیت شوید.
گلوکوم چگونه درمان می شود؟
متأسفانه، هیچ درمانی برای گلوکوم وجود ندارد و نمی توان آن را معکوس کرد. با این حال، با درمان پزشکی مناسب، می توان آسیب را کاهش داد یا در برخی موارد حتی متوقف کرد.
درمان گلوکوم ممکن است از طریق دارو، قطره چشم، جراحی یا لیزر درمانی انجام شود. نوع گلوکومی که برای شما تشخیص داده می شود، همراه با سابقه پزشکی و سلامتی شما، نوع درمانی را که ممکن است برای شما مناسب تر باشد، تعیین می کند.
مهم است که گلوکوم درمان شود زیرا اگر اینطور نباشد می تواند منجر به از دست دادن بینایی غیرقابل برگشت شود.
اگر در مورد بینایی خود نگرانی دارید، باید با بینایی‌شناس خود تماس بگیرید تا برای معاینه چشم خود را رزرو کند، حتی اگر قرار ملاقات بعدی خود را ندارید. بینایی شما غیر قابل تعویض است و تشخیص زودهنگام شرایطی مانند گلوکوم می تواند به جلوگیری از از دست دادن کامل بینایی کمک کند.