یک مقاله NBER توسط دتلینگ و کرنی (2023) نشان می‌دهد که نرخ بیکاری هم بر نرخ باروری و هم بر نتایج تولد تأثیر می‌گذارد. با استفاده از داده‌های مربوط به پیامدهای تولد از مرکز ملی آمار سلامت، داده‌های مربوط به بیکاری محلی از آمار بیکاری منطقه محلی BLS، داده‌های مربوط به سهم خانواده‌هایی که دارای محدودیت نقدینگی هستند از بررسی امور مالی مصرف‌کننده.
با استفاده از این داده ها، آنها دریافتند که هر درصد افزایش در بیکاری محلی، نرخ باروری را تا حدود 1 درصد کاهش می دهد که عمدتاً ناشی از محدودیت های نقدینگی است. بیمه بیکاری سخاوتمندانه تر تأثیر باروری را کاهش می دهد.
هر 10 درصد افزایش در نرخ جایگزینی UI با کاهش حدود 0.5 درصدی تأثیر منفی بیکاری بر باروری همراه است، به طوری که وقتی UI جایگزین 100 درصد درآمد از دست رفته می شود، هیچ اثری از نرخ های بیکاری بر نرخ باروری وجود ندارد.
این تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که نوزادانی که در زمان‌های بیکاری بالا به دنیا می‌آیند، احتمال بیشتری دارد که زودتر از موعد متولد شوند، اما احتمال کمتری دارد که با وزن کم متولد شوند. با این حال، نتیجه دوم احتمالاً ناشی از سوگیری انتخاب است (یعنی کسانی که تصمیم به بچه دار شدن در زمان های بیکاری بالا می گیرند به احتمال زیاد درآمد نسبتاً بالاتری دارند). احتمالا درآمد بالاتر
سپس نویسندگان تأثیر بالقوه بیمه بیکاری بر نتایج تولد را بررسی می کنند:
تجزیه و تحلیل نشان می دهد که UI سخاوتمندانه تر اثرات منفی بیکاری بر سلامت نوزاد را کاهش می دهد. در صورت عدم وجود رابط کاربری، هر یک درصد افزایش در نرخ بیکاری، نسبت نوزادان کم وزن را 0.17 درصد و نسبت زایمان های زودرس را 0.43 درصد افزایش می دهد. نرخ جایگزینی رابط کاربری در حدود 75 درصد به طور کامل این اثرات منفی را جبران می کند. به طور متوسط، این نیاز به جایگزینی 383 دلار در هفته یا 17000 دلار برای بارداری کامل 44 هفته ای دارد. هزینه بستری شدن در بیمارستان برای نوزاد نارس بیمه شده توسط Medicaid 42000 دلار بیشتر از یک نوزاد ترم است که به این معنی است که بازده اجتماعی خالص ارائه چنین مزایای UI مثبت خواهد بود.
خلاصه NBER Digest اینجا و مقاله کامل اینجاست.