از آنجایی که افراد طولانی‌تر عمر می‌کنند، دولت‌ها و کارفرمایان در حال بررسی افزایش سنی هستند که در آن افراد واجد شرایط بازنشستگی دولتی یا خصوصی (مثلاً تامین اجتماعی) می‌شوند. چرا این تأثیرات مالی تغییر سن بازنشستگی به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، بازار کار و نتایج سلامت کمتر شناخته شده است.
مقاله ای توسط Serrano-Alarcón و همکاران. (2023) تأثیر اصلاحات بازنشستگی در ایتالیا را بررسی می کند. ایتالیا یک سیستم بازنشستگی عمومی دارد که با استفاده از مکانیزم (PAYGO) تامین مالی می شود. نرخ جایگزینی درآمد از لحاظ تاریخی 77 درصد بوده است. اصلاحات بازنشستگی در سال 2012 سن بازنشستگی را افزایش داد، به طوری که سن بازنشستگی قانونی برای همه افراد 67 سال بود. این سیاست منجر به افزایش سن بازنشستگی 7 سال (60-67) برای زنان و 2 سال (65-67) برای زنان شد. مردان.
نویسندگان از داده‌های WHIP استفاده می‌کنند—سلامت براساس پانل ایتالیایی سوابق کاری (WHIP)، پایگاه داده‌ای از سوابق کاری فردی است که از نمونه‌ای تصادفی از افراد بیمه شده توسط اداره تأمین اجتماعی ایتالیا (INPS) مشتق شده است. سپس داده‌های WHIP-Health به داده‌های مربوط به ترخیص بیمارستان‌های دولتی و خصوصی از آرشیو ملی ترخیص‌های بیمارستانی مرتبط می‌شوند. استراتژی تجربی نویسندگان، گروه‌های همسایه را که به دلیل افزایش سن بازنشستگی قانونی (مستمری سالمندی) تحت تأثیر این اصلاحات متفاوت بودند، مقایسه می‌کند. به عنوان مثال، «زنانی که در سال 1951 متولد شدند، در سال 2011 تا سن 60 سالگی واجد شرایط بازنشستگی زیر سن بازنشستگی قانونی بودند.[but] زنان متولد سال 1952 فقط از سال 2015 و در سن 63 سالگی واجد شرایط درخواست بازنشستگی بودند.
با استفاده از این رویکرد، نویسندگان دریافتند که:
فقط در میان زنان، اصلاحات مرخصی استعلاجی و بستری شدن در بیمارستان مربوط به سلامت روان و صدمات را نیز افزایش داد. این اثرات توسط زنانی که قبلاً وضعیت سلامتی پایینی داشتند، هدایت می‌شد، که نشان می‌دهد افزایش غیرمتمایز و ناگهانی سن بازنشستگی ممکن است به کارگران آسیب‌پذیرتر آسیب برساند. به طور منسجم با کاهش ملایم‌تر سن بازنشستگی که توسط مردان تجربه می‌شود، پاسخ‌های بازار کار از نظر اندازه کوچک‌تر بودند و هیچ‌گونه اثرات قابل توجهی بر سلامتی نداشتند.
می توانید مقاله کامل را اینجا بخوانید.