این هفته، جراح عمومی ایالات متحده، دکتر ویوک مورتی، از طرحی برای مقابله با تنهایی در آمریکا پرده برداری کرد.
این یک چیز تئوریک نیست: دکتر مورتی از گنجه تنهایی بیرون آمده تا به ما بگوید که او نیز با تنهایی مواجه شده و با آن برخورد کرده است و خود را در آنجا/اینجا به عنوان نمایشنامه A در همه گیری آمریکایی ها نشان می دهد. تنها بودن – و خطرات رنج در تمام ابعاد سلامت فردی و اجتماعی.
مجله نیویورک تایمز نظر دکتر مورتی در مورد این موضوع را در شماره روز یکشنبه در فراخوانی با عنوان “ما تبدیل به یک ملت تنها شده ایم.” وقت آن است که آن را اصلاح کنیم.»
این مقدمه ای بود برای وزارت بهداشت و خدمات انسانی در این هفته که مشاوره ای را در مورد اثرات شفابخش ارتباط اجتماعی راه اندازی کرد، چارچوبی برای ذینفعان ایالات متحده برای پرداختن به انزوا و تنهایی در آمریکا.
نمودار اول شش نقطه داده را کمیت می کند که با هم وضعیت فعلی تنهایی در آمریکا را به ما نشان می دهد: با افزایش انزوای اجتماعی، کاهش مشارکت خانوادگی خانواده، کاهش همراهی، کاهش تعامل اجتماعی سریع با دوستان، و سایر کاهش در تعامل اجتماعی با دیگران مشخص می شود.
به زبان ساده: زمانی که آمریکایی ها به تنهایی سپری کردند بین سال های 2003 تا 2020 افزایش یافت. زمان صرف شده با دیگران کاهش یافت، در برخی موارد مانند زمان با دوستان در حال کاهش چشمگیر به سمت پایین.
میزان ارتباط اجتماعی فرد به عوامل زیادی بستگی دارد که به ساختار (مانند تعداد و تنوع روابط و تعاملات ما)، عملکرد (نحوه تامین نیازهای ما توسط این روابط) و کیفیت (جنبه های مثبت/منفی آن روابط) مربوط می شود. ).
عوامل زیادی در ایجاد ارتباط اجتماعی یا فقدان آن نقش دارند. اینها در نمودار زرد دوم فهرست شده اند که بر اساس:
- عوامل فردی مانند بیماری مزمن، سلامت روانی و وضعیت اجتماعی-اقتصادی
- روابطی که با ساختار و کیفیت، اندازه خانواده و همدلی مشخص می شود
- مسائل جامعه، مانند فضای باز، مسکن، مدارس، مراقبت های بهداشتی و سازمان های اجتماعی؛ و
- جامعه، یعنی سیاست‌های عمومی، هنجارها و ارزش‌ها، استفاده از فناوری، مشارکت مدنی، و هنجارهای دموکراتیک، از جمله موضوعات دیگر.
سپس ارتباطات اجتماعی بر سلامت ما در چندین بعد تأثیر می گذارد: بیولوژیکی (تاثیرگذاری بر هورمون های استرس و بیان ژن، همراه با التهاب). روانشناسی (از نظر معنا و هدف ما، استرس، ایمنی، تاب آوری و امیدواری)؛ و رفتارهای ما، انتخاب‌های سبک زندگی‌ای که برای فعالیت بدنی و ورزش انجام می‌دهیم، انتخاب‌های تغذیه و غذا، خواب، مصرف دخانیات و سایر اقداماتی که روزانه انجام می‌دهیم.
جراح عمومی هشدار می‌دهد که با هم، این عوامل ارتباط اجتماعی سلامت و رفاه کلی ما را شکل می‌دهند – با پیامدهای پزشکی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت، خطرات کلیدی مرتبط با این فرآیندها.
این گزارش مشاوره ای شش محور را برای پیشبرد ارتباطات اجتماعی مطرح می کند:
- تقویت زیرساخت های اجتماعی در جوامع محلی از طریق محیط ساخته شده و برنامه های جامعه محلی
- برای تصویب سیاست های عمومی برای اتصال
- بسیج بخش سلامت در آموزش ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و گسترش نظارت و مداخلات بهداشت عمومی
- برای اصلاح محیط های دیجیتال، مانند نیاز به شفافیت داده ها و حمایت از فناوری های طرفدار اتصال که ثروت اجتماعی واقعی را تقویت می کند.
- برای تعمیق دانش خود، سرمایه گذاری بیشتر در تحقیق و گسترش آگاهی عمومی از رویکردهای مبتنی بر شواهد برای ارتباطات اجتماعی، و
- برای ایجاد فرهنگ ارتباط، گسترش مکالمات در مدارس، محل کار و بین رهبران در تمام سطوح جامعه.
ذینفعان زیادی در جوامع ما وجود دارند که می توانند به طرق مختلف روی این ستون ها کار کنند. دکتر مورتی به آن‌ها اشاره می‌کند، و در اینجا فهرستی در گزارش گنجانده شده است که به شما کمک می‌کند تا در مورد نقشی که در اینجا در تقویت ارتباطات اجتماعی در شبکه‌های خود در خانه، محل کار و جامعه خود ایفا می‌کنید، فکر کنید.
دکتر مورتی در پایان مقاله خود در نیویورک تایمز با ذکر این نکته پایان داد:
این کار همه ما را خواهد گرفت: مدارس، محل های کار، سازمان های اجتماعی، دولت، کارکنان بهداشت، متخصصان بهداشت عمومی، افراد، خانواده ها و موارد دیگر که با هم کار کنند. و ارزشش را دارد زیرا نیاز ما به ارتباط انسانی مانند نیاز ما به غذا و آب است: برای بقای ما ضروری است. خوشحالی که از ارتباط مجدد با دوستان و خانواده ام احساس کردم برای ملت ما امکان پذیر است.»
برای اطلاعات بیشتر در مورد این ابتکار مهم، به دکتر مورتی گوش دهید که توضیح بیشتری در مورد چالش تنهایی و چگونگی بازسازی زیرساختی برای مبارزه و بهبود تنهایی می دهد…
The post The New Loneliness Health Agenda از دکتر Vivek Murphy، جراح عمومی ایالات متحده اولین بار در HealthPopuli.com ظاهر شد.