وقتی ماشینی می‌خرید، قیمت برچسب و آنچه واقعاً پس از چانه‌زنی با فروشنده بر سر تخفیف‌ها پرداخت کرده‌اید، وجود دارد. در مورد داروها، رسانه ها معمولاً قیمت های فهرستی را گزارش می کنند که مشابه «قیمت برچسب» خودروها است. با این حال، آنچه واقعاً اهمیت دارد، قیمت خالص است که قیمت پس از تخفیف و تخفیف است. یک سوال کلیدی این است که برنامه‌های Medicare Part D تا چه اندازه در کاهش قیمت‌ها از فهرست قیمت‌ها عمل می‌کنند.
مقاله ایپولیتو و لوی (2023) با استفاده از داده های 2007-2019 در مورد قیمت داروها و تخفیفات از SSR Health و داده های مربوط به استفاده از دارو از بررسی پانل هزینه های پزشکی (MEPS) به این سوال پاسخ می دهد.
با استفاده از این داده‌ها، آن‌ها اندازه نسبی تخفیف‌ها برای داروی مارکدار را بر اساس سهم بیمارانی که از دارویی استفاده می‌کنند که تحت پوشش بخش D مدیکر است، مقایسه می‌کنند. نویسندگان دریافتند که:
نسبت قیمت خالص به فهرست با همبستگی منفی داشت [Medicare market shares] MMS در سالهای بعدی نمونه ما. در سال 2019، افزایش 10 درصدی MMS با 4.6 درصد قابل توجهی همراه بود. [95% CI: 2.1%, 7.1%] کاهش نسبت خالص به فهرست تفاوت در تفاوت‌ها نشان داد که نسبت‌های قیمت خالص به فهرست داروهایی با میانگین MMS بالاتر نسبت به داروهای دارای MMS کمتر از میانگین کاهش یافته است. تا سال 2019، کاهش مطلق 0.2- را مشاهده می کنیم [95% CI: −0.29, −0.11]، که نشان دهنده کاهش 28 درصدی نسبت به نسبت متوسط در سال 2010 است.
این مطالعه داروهای تجویز شده توسط پزشک و داروهایی را که به ندرت تجویز می‌شوند (یعنی کمتر از 200000 نسخه) حذف می‌کند.
این مطالعه نشان می‌دهد که این رابطه در سالهای بعد قوی‌تر است و این فرضیه را مطرح می‌کند که تغییرات در طراحی مزایای بخش D از قانون مراقبت مقرون به صرفه و قانون بودجه دو حزبی سال 2018 دلیل بزرگی برای این تخفیف‌های اضافی بوده است. نویسندگان تغییر سیاست خاص را به شرح زیر توصیف می کنند:
در سال 2011، قانون مراقبت مقرون به صرفه، شکاف پوشش را با الزام تولیدکنندگان به ارائه 50 درصد تخفیف از قیمت فهرست داروهای مارک در آن بخش از مزیت، کاهش داد. علاوه بر کاهش هزینه‌های ثبت‌نام‌کنندگان، با این تخفیف‌ها به‌گونه‌ای برخورد می‌شود که گویی ثبت‌نام‌کننده واقعاً آن پول را برای تعیین محل قرار گرفتن ذینفع در طرح مزایا خرج کرده است. قانون بودجه دو حزبی سال 2018 این تخفیف ها را به 70 درصد افزایش داد، که بدهی طرح را در این مرحله به تنها 5 درصد کاهش داد.
این چیزخوبی است؟ در مفهوم تعادل جزئی، پاسخ “بله” است. قیمت های خالص پایین تر برای درآمد مدیکر خوب است. با این حال، افزایش تخفیف‌ها و تخفیف‌هایی که تولیدکنندگان احتمالاً منجر به قیمت‌های فهرست بالاتر می‌شود – به طوری که قیمت خالص ثابت می‌ماند – یا با کاهش سخاوتمندانه بازپرداخت دارو، میزان سرمایه‌گذاری‌های تحقیق و توسعه و داروهای جدیدی که به بازار می‌آیند کاهش می‌یابد. مانند هر چیزی در اقتصاد سلامت، همیشه معاوضه هایی وجود دارد.
