مقاله مفیدی از Mattingly و همکاران. (2023) تاریخچه، شیوه های تجاری، اقتصاد و سیاست را برای مدیران سود داروخانه (PBMs) توصیف می کند. بخشی از این مقاله نحوه کسب درآمد PBM ها را توضیح می دهد. آنها ادعا می کنند که سه راه اصلی وجود دارد.
- حفظ تخفیف. حامیان طرح، لیست قیمت دارو را بدون تخفیف و تخفیف دریافتی می پردازند. PBMها مستحق برخی یا تمام تخفیفاتی هستند که با تولیدکنندگان دارو مذاکره می کند. به طور متوسط، «PBM ها 0.4 درصد تخفیف ها را در Medicare Part D و 9 درصد (2012) تا 22 درصد (2016) تخفیف ها را در بازار تجاری حفظ می کنند. [See GAO 2019, Pew 2019]
- قیمت گذاری پخش. تحت این مکانیسم، حامی طرح مبلغ ثابتی را برای هر دارو می پردازد، مهم نیست که PBM چقدر (یا کم) برای توزیع به داروخانه می پردازد. تفاوت سود ناخالص PBM (Spread) در آن ادعا است.
- هزینه اداری. در اینجا اسپانسر طرح هزینه نسخه ها (خالی از تخفیف/تخفیف) را می پردازد و PBM ها فقط هزینه اداری دریافت می کنند.
در نگاه اول، می توان گمان برد که حفظ تخفیف برای مذاکره با قیمت های پایین بهترین است. با این حال، حفظ تخفیف در واقع بهترین گزینه برای مذاکره در مورد تخفیف های بزرگ است که می تواند با مذاکره خوب و کاهش قیمت خالص یا با اجازه دادن به قیمت های بالای دارو و تخفیف های بزرگ به دست آید (بنابراین قیمت خالص تخفیف زیادی ندارد). این انگیزه‌های انحرافی باعث شده است که برخی از سیاست‌گذاران بیشتر از هزینه‌های اداری استقبال کنند.
مشوق‌ها برای قیمت‌گذاری اسپرد، کاهش کمترین هزینه‌های ممکن از شبکه داروخانه‌هایشان از نظر هزینه‌های توزیع است. هزینه های اداری باعث می شود PBM ها تمام تلاش خود را برای کاهش هزینه های خود برای مدیریت سود داروخانه انجام دهند.
مشوق‌های مختلط حتی باعث می‌شود که شرکت‌ها چندین نسخه از یک دارو را برای انواع مختلف PBM ایجاد کنند:
این مشوق‌های قیمت‌گذاری باعث شده است که تولیدکنندگان متعددی مانند Amgen و Viatris، محصولات دارویی مشابهی را با قیمت‌های فهرستی متفاوت عرضه کنند – محصولی با قیمت پایین بدون تخفیف و نسخه‌ای با قیمت بالاتر با تخفیف – برای جذب خریداران مختلف.
جزئیات بیشتر جالب تر در مورد PBM ها، می توانید کل مقاله را اینجا بخوانید.