پرداخت کنندگان چقدر سیاست های دسترسی «عادلانه» را ارائه کردند؟ بر اساس گزارش اخیر ICER با عنوان “ارزیابی موانع دسترسی منصفانه”، ارقام تیتر بسیار خوب به نظر می رسند:
نرخ کلی تطابق با معیارهای ICER 70 درصد برای اشتراک هزینه داروهای با قیمت مناسب، 96 درصد برای معیارهای واجد شرایط بودن بالینی، 98 درصد برای مرحله درمانی و 100 درصد برای محدودیت های ارائه دهنده بود.
در نگاه اول، این دسترسی بسیار منصفانه به نظر می رسد. با این حال، حفاری کمی عمیق تر نشان می دهد که بیماران هنوز با موانع قابل توجهی روبرو هستند.
جدول زیر نشان می دهد که در حالی که 70 درصد داروها دسترسی عادلانه داشتند، این بر اساس 84 دارویی است که واقعاً تحت پوشش بیمه قرار داشتند. از 342 داروی مورد ارزیابی، با این حال، اکثر داروها (75٪، 258 از 342) به هیچ وجه تحت پوشش قرار نگرفتند. در واقع، این بدان معنی است که اشتراک هزینه 100٪ بود! اگر هم داروهای تحت پوشش و هم داروهای غیر تحت پوشش را در تجزیه و تحلیل لحاظ کنیم، آنگاه تقسیم هزینه بر اساس معیارهای ICER تنها در 17.4 درصد (n=59 از 352) مواقع منصفانه در نظر گرفته می شود.
پرداخت کنندگان به احتمال زیاد قوانین ICER را با توجه به واجد شرایط بودن بالینی و محدودیت های مرحله درمانی و محدودیت های ارائه دهنده پیروی می کردند. با این حال، برخی از این معیارهای انصاف نشان دهنده یک نوار نسبتا پایین است. برای مثال، ICER بیان می‌کند که آنها «حداکثر سه مرحله را اجرا کرده‌اند تا یک خط‌مشی گام درمانی با معیارهای دسترسی منصفانه مطابقت داشته باشد». با این حال، الزام بیماران به گام در 2 چه رسد به 3 درمان، برای بسیاری از بیماری ها بسیار مشکل ساز است.
به طور خلاصه، آیا پرداخت کنندگان تجاری ایالات متحده دسترسی منصفانه را فراهم می کنند؟ پاسخ به این سوال احتمالاً به چشم بیننده بستگی دارد.