ما در حال بازسازی “استودیوی قرمز” ماتیس – ALMART هستیم

این یکی از نقاشی‌های تاریخی اوایل قرن بیستم است: «استودیو قرمز» هانری ماتیس، نشان‌دهنده میز کارش پر از نقاشی‌ها، مجسمه‌ها و حتی یک نقاشی، که همگی ساخته‌ی خودش است.

“او دنیای خود را با شما به اشتراک می گذارد”؛ او شما را به فضای خودش دعوت می کند.» برای اولین بار از زمانی که استودیو ماتیس رد را ایجاد کرد، تقریباً تمام آثار نشان داده شده در این بوم دوباره گرد هم آمده اند.

از جمله: نقاشی “Le Luxe 2”.

همچنین «دومین ملوان جوان» که در «استودیو قرمز» حضور داشت. “این توسط یک شکارچی جوان ساخته شده است، بنابراین اگر به آن نگاه کنید [‘Red Studio’]ملوان جوان چشم و دهان ندارد. در حالی که در چشم و دهان باورنکردنی نقاشی می کشید. کاری که او کرد این بود که حضور ملوان جوان را در این تصویر ملایم کرد تا او را کنترل نکند. نوعی هماهنگی با دیگران.

امروزه ماتیس را پیشگام در توسعه هنر مدرن می دانند. اما در سال ۱۹۱۱، زمانی که او این نقاشی را در استودیوی تازه‌ساخت خود، درست خارج از پاریس در Issy-les-Moulineaux کشید، کار او حتی در جامعه هنری مورد استقبال جهانی قرار نگرفت.

تامکین می گوید: «بعد از ۱۰۰ سال، تقریباً غیرممکن است که میزان شیوع و تحقیر هنرمندی مانند ماتیس در ۴۰ سالگی را درک کنیم.

در واقع استودیو رد به سفارش یک مرد ثروتمند روسی به نام سرگئی شوکین ساخته شد که آثار دیگری از ماتیس را جمع آوری کرد. وقتی تمکین آن را دید، گفت: آیا نمی فهمی این علامت تخت چیست؟ این عناصر کدامند که به نظر پیشینه و پیشینه ای ندارند؟ او نقاشی را رد کرد.”

با این حال، ماتیس به این اثر اعتقاد داشت و آن را بدون هیچ فروشی در چندین نمایشگاه به نمایش گذاشت، از جمله در نمایشگاه معروف اسلحه‌خانه نیویورک در سال ۱۹۱۳. سرانجام در سال ۱۹۲۷ برای یک کلوپ شبانه در لندن خریداری شد و سپس به نیویورک منتقل شد، جایی که MoMA بود. حدود بیست سال بعد او آن را به قیمت ۲۹۰۰۰ دلار خرید. تامکین گفت که امروزه با ارزش است.

همانطور که تجزیه و تحلیل در آزمایشگاه موزه نشان می دهد، “Red Studio” همیشه قرمز نبود. لایه‌های نسخه قبلی، با بخش‌های نارنجی، صورتی و آبی در زیر، قبل از اینکه ماتیس تصمیم بگیرد همه چیز قرمز را تشخیص دهد، دیده می‌شود.

“آیا این کار را تکانشی انجام دادی؟” “آیا این چیزی بود که واقعاً در چند هفته اول با آن مبارزه کردید؟” توانمندسازی گفت. اما مشکل این است که وقتی او این کار را کرد، دیگر راه برگشتی وجود نداشت.»

نزدیک به چهار سال طول کشید تا ردیابی همه این آثاری که در نقاشی ظاهر می شوند. یکی، سیکلامن، متعلق به یک کلکسیونر خصوصی است و از سال ۱۹۶۵ در انظار عمومی دیده نشده است.

تمکین در پاسخ به این سوال که آیا متقاعد کردن مجریان برنامه برای قرض گرفتن برنامه آسان است یا دشوار، پاسخ داد: “ما بسیار خوش شانس بودیم. بلافاصله موافقت شد. یعنی با این پیشنهاد، ما “هیچی” نداریم. مفهوم سقوط کرده است. ما از همه کسانی که سوار کشتی شدند تشکر می کنیم.

برای اطلاعات بیشتر:

داستان توسط سارا کوگل تهیه شده است. ویراستار: چاد کاردین.

همچنین ببینید: