ملبورن: یک برنامه نظارت بلندمدت رسمی روز پنجشنبه (۴ اوت) گزارش داد که دو سوم از دیواره مرجانی بزرگ استرالیا دارای بالاترین سطح پوشش مرجانی در ۳۶ سال گذشته است، اما صخره ها همچنان در معرض سفید شدن انبوه مکرر هستند.
مؤسسه علوم دریایی استرالیا (AIMS) گفت که بازیابی در بخش‌های مرکزی و شمالی صخره‌های مرجانی ثبت شده در میراث جهانی یونسکو در تضاد با منطقه جنوبی است، جایی که پوشش مرجانی به دلیل گسترش ستاره‌های دریایی تاج‌دار ویران شده است. در گزارش سالانه خود
پل هاردستی، مدیرعامل AIMS در بیانیه‌ای گفت: «این نشان می‌دهد که صخره‌های مرجانی چقدر در برابر اختلالات حاد مکرر و طولانی‌مدت آسیب‌پذیر هستند».
این گزارش در حالی منتشر می شود که یونسکو به دنبال بازدید کارشناسان یونسکو در ماه مارس، بررسی می کند که آیا دیوار مرجانی بزرگ را در فهرست “در خطر” قرار دهد یا خیر. نشست کمیته میراث جهانی که سرنوشت صخره در دستور کار قرار داشت، قرار بود در ماه ژوئن در روسیه برگزار شود، اما به تعویق افتاد.
در یک معیار کلیدی برای سلامت صخره‌های مرجانی، AIMS پوشش مرجانی سخت بیش از ۳۰ درصد را به عنوان یک ارزش بالا بر اساس بررسی‌های بلندمدت صخره‌ها شناسایی می‌کند.
در منطقه شمالی، متوسط پوشش مرجانی سخت از ۱۳ درصد در سال ۲۰۱۷ به ۳۶ درصد در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است، در حالی که در منطقه مرکزی پوشش مرجانی سخت از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۳۳ درصد افزایش یافته است. بالاترین سطح ثبت شده برای هر دو منطقه از زمانی که موسسه نظارت بر صخره را در سال ۱۹۸۵ آغاز کرد.
با این حال، در منطقه جنوبی، که به طور کلی پوشش مرجانی سخت بالاتری نسبت به دو منطقه دیگر دارد، پوشش از ۳۸ درصد در سال گذشته به ۳۴ درصد در سال ۲۰۲۲ کاهش یافت.
این بهبود پس از چهارمین بلیچینگ انبوه در هفت سال گذشته و اولین بار در طول رویداد La Nina اتفاق می‌افتد، اما هاردستی می‌گوید در حالی که گسترده بود، بلیچینگ در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ به اندازه سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ مضر نبود.
هاردستی گفت: «این آخرین یافته‌ها نشان می‌دهد که مرجان‌ها هنوز هم می‌توانند در طول دوره‌هایی بدون اختلال شدید بهبود یابند.
از جنبه منفی، رشد پوشش توسط مرجان های Acropora هدایت می شود که به گفته AIMS به ویژه در برابر آسیب امواج، استرس گرمایی و ستاره دریایی تاج خاردار آسیب پذیر هستند.
مایک امسلی، رئیس برنامه مانیتورینگ AIMS، گفت: «این بدان معناست که افزایش زیاد پوشش مرجانی سخت می‌تواند به سرعت با اختلالات در صخره‌های تحت کنترل آکروپورا جبران شود.